Rozpoczęcie edukacji to bardzo ważny moment w życiu małego człowieka, dlatego tak ważne jest przygotowanie dziecka na tę chwilę i wybranie odpowiedniego momentu. Dużo mówi się o poziomie rozwoju 6-latka oraz jego dojrzałości, jednak warto przyjrzeć się bliżej i dokładnie przeanalizować zdolności, jakie posiada dziecko w tym wieku.
(Niniejszy wpis jest fragmentem wywiadu udzielonego przez naszą terapeutkę Joannę Kaczyńską portalowi internetowemu trójmiasto.pl. Zachęcamy do zapoznania się z całością- link pod artykułem.)
Czy 6-latek jest w stanie odnaleźć się w grupie dzieci – jakie ma umiejętności społeczne, emocjonalne?

Sześciolatki dążą do kontaktu z innymi dziećmi. Są w stanie zorganizować sobie różnorodne zabawy, w tym zabawy tematyczne i ruchowe. Dziecko 6-letnie charakteryzuje się dużą zmiennością i intensywnością stanów emocjonalnych, doświadczane emocje są gwałtowne i intensywnie przeżywane. Z uwagi na słabsze możliwości hamowania i mniejszą dojrzałość układu nerwowego, dziecko może skłonność do przeżywania skrajnych emocji. Mogą mu się zdarzać gwałtowne wybuchów gniewu, złości, czy zazdrości. Dopiero zaczyna kształtować się zdolność do powściągania emocji i kontroli ich wyrażania.

Dziecko 6-letnie jest mało odporne na niepowodzenia, porażkę lub krytykę, bardzo wrażliwe na pochwałę, głównie w oparciu o pochwałę buduje motywację do pracy, na krytykę reaguje buntem, zniechęceniem i odmową. Dzieci słabo jeszcze rozumieją zewnętrzne normy i nakazy, raczej kierują się własnym kodeksem i poczuciem sprawiedliwości, odróżniają dobro od zła.

U dzieci 7-letnich wraz z dojrzewaniem płatów czołowych mózgu pojawia się umiejętność powściągania emocji. Następuje rozwój uczuć wyższych – intelektualnych, społecznych, moralnych, estetycznych. Większa jest kontrola emocji oraz zdolność ich opisu i różnicowania. Dzieci zaczynają uwzględniać intencje i empatycznie podejmować perspektywę innej osoby. Dziecko jest spokojniejsze, mniej pobudliwe emocjonalnie, bardziej stabilne, wycisza się „kryzys” związany z gwałtownością wybuchów emocjonalnych i labilnością.

A jak ma się sprawa z koncentracją uwagi u 6 i 7 latków?

Umiejętność koncentracji uwagi jest oczywiście różna u poszczególnych dzieci. Niemniej jednak uważa się, iż u dzieci w wieku 6 lat proces dojrzewania układu nerwowego nie jest ukończony. W tym wieku dojrzewają jeszcze okolice kory mózgowej płatów czołowych odpowiedzialnych za kontrolę impulsów, planowanie itp. W związku z czym u 6-latków, w porównaniu z 7-latkami przeważają procesy pobudzenia nad hamowaniem. Występuje dominacja części podkorowej mózgu odpowiedzialnej za impulsy i emocje, w związku z tym charakterystyczną cechą funkcjonowania i zachowania dziecka jest impulsywność, pobudliwość, ruchliwość oraz duża emocjonalność. Dziecko coraz lepiej koncentruje uwagę, ale nadal dominuje uwaga mimowolna, niezależna od woli. Dziecko w niewielkim stopniu kieruje swoją uwagą, skupia ją przede wszystkim na sprawach dla niego interesujących i ciekawych. Uwaga dowolna, zależna od woli i wynikająca z konieczności skupienia się, zaczyna się dopiero kształtować. Dziecko 6-letnie koncentruje się około 20-30 minut.

Im większa motywacja i im bardziej interesujące zadanie, tym dłuższy czas koncentracji u dziecka. W związku z pobudliwością procesów nerwowych dziecko szybko wyczerpuje się, potrzebuje częstych przerw, odpoczynku, regeneracji sił.

Dopiero w 7 roku życia zaczyna się kształtować uwaga dowolna, zależna od woli. Dziecko potrafi skupić się na poleceniu i kierować swoją uwagę na treści, które są mniej dla niego interesujące. Wzrasta wytrwałość przy pracy i gotowość do znoszenia związanego z nią dyskomfortu np. zmęczenia. Dziecko 7-letnie nie potrafi jeszcze koncentrować się przez całą lekcję (chyba, że treści są bardzo interesujące, a sposób przekazywania urozmaicony). W dużej mierze uwaga zależy od temperamentu dziecka.

Czytaj więcej na:
https://nauka.trojmiasto.pl/6-latek-przygotowuje-sie-do-szkoly-Co-powinno-umiec-dziecko-n125762.html#tri